Rozpoznanie i leczenie tzw. bezobjawowego zapalenia płuc, innymi słowy, stanu zapalnego płuc, który charakteryzuje się niewielkim nasileniem objawów lub ich brakiem, jest możliwe. Tego rodzaju zapalenie płuc niekoniecznie musi wiązać się z gorączką czy kaszlem. Objawy takie jak złe samopoczucie, uczucie zmęczenia czy duszności mogą być jedynymi manifestacjami tej choroby. Do diagnozy wykorzystuje się badanie rentgenowskie płuc. Terapia jest identyczna jak w przypadku typowego zapalenia płuc i obejmuje stosowanie antybiotyków w celu uniknięcia powikłań.
Zapalenie płuc jest chorobą dotyczącą dolnych dróg oddechowych i ma szeroki zasięg, dotykając nawet dwie osoby na setkę pacjentów rocznie. Choć może pojawić się w każdym momencie życia, dzieci i starsi ludzie są szczególnie narażeni na ryzyko zachorowania. Jest to kluczowe ze względu na potencjalnie bardziej uciążliwy przebieg choroby i większe ryzyko powikłań w tych grupach wiekowych.
Dzieci ze względu na niedojrzały układ odpornościowy oraz seniorzy, zwłaszcza ci powyżej 65. roku życia, mogą doświadczyć zapalenia płuc bez wyraźnych symptomów wskazujących na tę chorobę. Dlatego konieczne jest zachowanie ostrożności i skonsultowanie się z lekarzem nawet w przypadku podejrzenia niegroźnego przeziębienia.
Charakterystyczne objawy zapalenia płuc to m.in. długotrwała gorączka (ponad cztery dni), kaszel, ból klatki piersiowej, ogólne złe samopoczucie, bóle mięśni, dreszcze i uczucie rozbicia. Gdy też zapalenie o etiologii bakteryjnej może prowadzić do silniejszych objawów niż wirusowe, które często przypomina grypę.
Podczas dokładnego badania pacjenta z zapaleniem płuc, lekarz może zauważyć specyficzne zmiany w przepływie powietrza w klatce piersiowej, które wiążą się z obecnością procesu zapalnego. Te zmiany mogą obejmować nasilone szmery oskrzelowe lub rzężenia, świszczący oddech, furczenie i charczenie. Często obserwuje się również przyspieszony oddech powiązany z dusznością czy problemami z wymianą gazową.
Choć zapalenie płuc jest poważną chorobą zazwyczaj prowadzącą do znacznego pogorszenia stanu zdrowia pacjenta, w niektórych przypadkach początkowe objawy mogą być mniej wyraźne i przez to lekceważone. Termin „bezobjawowe zapalenie płuc” nie jest jednak terminem medycznym i nie jest stosowany w praktyce klinicznej.
Za bezobjawowe zapalenie płuc uważa się stan, gdzie objawy są mniej typowe lub słabo nasilone, co może prowadzić do bagatelizowania choroby lub komplikacji diagnostycznych. W takim przypadku pacjent może skarżyć się na pogorszenie samopoczucia, przewlekły ale niewielki kaszel lub jego brak, apatię, spowolnienie psychoruchowe, łatwą męczliwość czy uczucie duszności utrudniające tolerancję wysiłku, ale nie wpływające znacząco na ograniczenie codziennych czynności.