Nawłoć pospolita, znana również jako mimoza polska, jest rośliną wieloletnią należącą do grupy astrowatych (Asteraceae). Ma wysokość do jednego metra i można ją znaleźć na terenie całego kraju, szczególnie na polanach, przydrożach i w zaroślach. Jej charakterystyczne cechy to żółte, delikatne, rurkowate i języczkowe kwiaty skupione w koszyczkach.
Ziele nawłoci (Herba Solidaginis virgaureae) posiada liczne właściwości lecznicze. Dodatkowo, przechowywane w niej substancje pożyteczne dla pszczół umożliwiają produkcję specyficznego miodu z nawłoci. Ta roślina nie tylko ma cenne właściwości lecznicze, ale pełni również rolę elementu dekoracyjnego w ogrodach.
Główne składniki nawłoci to flawonoidy – zawartość wynosi średnio 1,5%, z dominującą kwercetyną (rutozyd, kemferol). W jej skład wchodzą także saponiny triterpenowe (ok. 0,3%), garbniki katechinowe (ok. 10%), związki fenolowe oraz olejek eteryczny (do 0,3%).
Nawłoć pospolita to jednak tylko jeden z rodzajów tej rośliny. W Polsce możemy spotkać także nawłoć olbrzymią, kanadyjską czy ogrodową. Pierwsze dwie odmiany pochodzą z Ameryki Północnej i są wyższe (do 2 metrów) niż rodzima nawłoć pospolita. Nawłoć ogrodowa, natomiast, to odmiana ozdobna powstała z połączenia różnych gatunków nawłoci.
Niezależnie od odmiany, każda z nich różni się przede wszystkim kwiatostanem. Największe kwiaty ma nawłoć pospolita, które są zbite blisko łodygi nieowłosionej. Nawłoć kanadyjską można odróżnić od olbrzymiej obserwując owłosienie łodygi. Co ciekawe, najczęściej badanym gatunkiem jest nawłoć mimoza. Skład ilościowy aktywnych składników może się różnić między poszczególnymi odmianami, jednak działanie na organizm jest podobne.